دخترپارس

مقاله ای از شهید مهدی رجب بیگی

برگرفته از کتاب"همچنان می رویم تا حط امام بماند"

دانشگاه شاهدی بر مظلومیت مان

ای دانشگاه:

بر رنج همیشه عمرمان و بر مظلومیت سرتاسر زندگی مان و بر شهادت هر عصرمان می توانی گواهی داد؟

بر خروش همواره امتمان و بر فریاد دیوار شکن اندیشه مان می توانی شهدادت داد؟

بر دستهای افتاده بر پیکرمان،بر تن خونینمان، بر پای خردمان و بر شکنجه زندانمان می توانی گواهی داد؟ و سرگذشت روزگار پر رنج دیرینمان را بر پشت تاریخ آوار گشته است، می توانی شنید؟

ما ملتی قوی بودیم که زور داران قبیله غارت بر ضعفمان کشانیده بودند تا مس و تاسمان را ببرند. هر روزمان شام بود و هر شاممان تیره تر از ابرهای آسمان.

استخانمان در زیر پتک جلادان خرد گشته بود و درخت اندیشه مان از طوفان نیرنگ دشمنان خشک و خونمان را مکیده  بودند تا نمانیم.پایمان را شکسته بودند تا نرویم . زبانمان را بریده بودند تا نگوییم.

و هرگاه که در نیمه های این شب تار، نوری از جایی تابیدن گرفت چشممان را کور کردند تا نبینیم و هر بار که وضوی قیام گرفتیم و برخاستیم بر زمینمان کوفتند تا شاید خیال رسیدن به خورشید را از سرمان به در کنند.

و تو دانشگاه ؛ خوب به یاد داری آن روزهایی را که تن تب دارمان که از ضربه تازیانه اهریمنان می سوخت لا به لای درختان پنهان می ساختی و آن روزها که حرفمان را همچون گردنبندی بر سینه ات می آویختی تا رسالتمان را بر جباران بنمایانی.

و آن روزها را که مشتمان را برافراشته نگاه داشتی تا دژخیمان را به هراس اندازی و تو دانشگاه شاهد مظلومیتمان بودی که هرگاه در شب سرد روزگارمان هیمه ای یافته ایم تا آتشی بیفروزیم و مشعل قیاممان سازیم، قداره بندان دون صفت چگونه "آذر" مان را فسردند تا لختی دیگر بر تن لختمان تازیانه کشند.

و نیک می دانی که در این طوفان ظلم، هیچ گاه از پا نیفتا ده ایم و بر جای ننشستیم که امی ابراهیم را فقط رفتن می باید و بت شکستن ، نه ماندن و بر جای نشستن.

  سوگند خورده بودیم که دشت های ایمان را درنوردیم و تا قله توحید برویم و بت های دروغین زمانه را در دره های پست زبونی بیندازیم.

سوگند خورده بودیم که پرده ظلمت را بدریم و نور خورشید را بر همگان عیان سازیم و دشمنان خلق را بر اندازیم.

و دیدی که چگونه بر سر پیمانمان ایستادیم؟ دیدی که چگونه سلاحمان را بر دوش آویختیم  و از امامت امام توشه ساختیم و به نبرد با ظالمان پرداختیم؟

دیدی که چگونه مشت آنان که فریبمان می دادند باز شد و نیرنگشان بر ملا شد؟که می دانستیم؛ "ان کید الشیطان کان ضعیفا"

دیدی که چگونه آن روز،سرافراز تر از همیشه از امتحان پایداری بیرون آمدیم و خود دری شدیم بر همه عاشقان رهایی؛

و اینک که بر دروازه های شهر محرم آوایکفن پوشان شهادت جوی خفته به خونمان را می شنویم، اینک که قابیلیان زمان قامتشان از قیامت امتمان شکسته و بر سوگ زمستانشان نشسته اند و بهار قیاممان آغاز گشته است،

اینک که جان بر کفان قبیله هجرت در جشن پیروزی فریاد حسین را تکرار می کنند تو باز هم ای دانشگاه ، شاهد باش که با صدای بلند می گوییم:

"آنان که از سلاحشان ما را می ترسانند بر کویر اندیشه باطلشان چیزی نخواهد رویید که ما در مکتب حسین درس شهادت آموخته ایم و در شریعت علی علم جهاد.

آنان که می پندارند که از پای افتاده ایم یا بر جای نشسته ایم ، بر گور خیال خامشان بگریند که ما امت حسینیم و مرد کارزار.

و آنان که می خواهند با دهانشان نور خدا را خاموش کنند نیز بدانند که از آتش خشم مردمان  در امان نخواهند بود که "آذر" این قیام همیشه برافروخته خواهد بود."